AYRILIK NÖBETİ
Öyle bir acı
öyle bir karmaşa bilincim... göğsüme yağmur sığmaz geceye yıldız takarım durmadan kanatarak ellerimi. düşer anılarım söğüdün gölgesine elzem bir yangın başlar işte o an gönlümün çayırları tutuşur öyle bir kırmızı... Gölgeler uzar gün batımında silikleşir karanlığa karışarak ben kalırım yalnız. dağılır saçlarım rüzgarda dallarda bir sonbahar ağıdı, dolanır adımlarım yokluğuna uçurum olur kaldırımlar düşerim... çakıllı yollarına sanki elsiz-ayaksız... Yollar sarhoşlunu yaşar ayrılıkların eli tetikte bekler avcılar ilan edilen her aşk dilimin ucunda vurulur doluya tutulur gönlümün çayırları dallarımdan kalkar kuşlar göçer umutlarım geceye doğru anılarım kalır söğüdün gölgesinde ben kalırım... bir bilsen öyle bir yalnız, öyle bir kötürüm... |