Kül İçinde Köz
Dalıp gitse de boş duvarlara gözlerim
Geçmeyen zamana inat Sabrım elimden tutar Sen hangi şiirin bitimiydin? Ben hangi mısrada öldüm? Bakışların bu kadar uzağımda olsa da Ben senin her kirpiğine Ayrı ayrı gömüldüm İki gözün arasında Hiç dinmeyen sızım durur. Bereketli hüzünler İklimi hep müsait Biraz daha çoğalsın Sabrım sen de git Kederli kuğular gibi Dilimin sularında Yüzer yine türküler Beni terketmez bilirim Her duvarda sazım durur. Bir ustura darbesiyle Kestirip attılar hep Hiçbiri kopamadı İnceldiği yerden Yüreğim aşka kandıkça Dilim sözcük kanardı, Yüzümün ortasında bıçak yarası gibi Duruyor şimdi ağzım Öyle suskun ve eski, Sırtım duvara yaslı Gözlerim yine ıslı Dizlerimin arasında Eskiyen yüzüm durur. Ben çoktan kül olmuşum Yangın yeni başlıyor Ömrümün her senesi Bir damla kan misali Akıp durdu öylece Hayat denen yaradan, O yaranın inadına Bir yerlerde izim durur. Suskunum belki biraz Dilsiz değilim Boğazımda sözüm durur Tükenmedim daha Bitmiş değilim Kül içinde Közüm durur. Barış Çelimli |