AĞAÇSIZ ORMAN UĞULTUSUÖmrümden silinmeyen yanık izidir bu aşk O çiğneyip tükürdükçe Ben inatla büyüdüm Dilimin açlığını doyuramaz hiçbir söz Susmanın gürültüsü Sesimi bastırırken Ama ne olursa olsun seni iyi ki sevdim Yoksa fena üşürdüm Yaşadıkça yalana çıkıyor düşlerimiz Çoğalan öfkemi şiirle yontuyorum Sen ne kadar güçlüysen Ben o kadar suçluyum Ama acıdır zeytin Dalından kopacak tuzda pişecek ki Sofraya gelsin Bu sessizlik kırılacak orta yerinden, Yüzümde bir çatlak gibi durdukça ağzım İnce ince sızacak biriken sözler Biri ateş biri barut dudaklarımın Tutuşsam ne olur ki Suskunluğum zaten kül Gönlümün beşiğinde huysuz bir aşk uyuttum Aklımda bir türkü var sözlerini unuttum Yaşadıkça yalana çıksa da düşlerimiz Seni iyi ki sevdim Duyabilir miydim yoksa rüzgarın türküsünü Dinleyebilir miydim dağların öyküsünü Ah benim kulpsuz ömrüm Nerenden tutayım seni Nasıl da zor anlatmak, İçimde orman uğultusu ama bir tek ağaç yok Yürüyorum dalgınım Sözlerini unuttuğum o türkü ıslığımda Caddeler uzuyor şehir sütliman Ağaçlar sır saklıyor sanki Bir derdi var şu eski apartmanın söyleyemiyor Meyvesi toplanmış dal gibi kaldım Senin boynunda keder Benim dudağımda umut Öpmekle ilgili değil Birkaç cümle dökülsün istiyorum Ağzımdan boynuna doğru Saçının bir telini düğümlesen yüreğime Bir ömür onu çözmenin gayretine aşk desem Sen alsan ben versem aynı nefeste yaşasak... Ama saçının telleri nefesine düğüm olmuş Şiirler okuyorum gecenin bu vaktinde Kayaların bağrına gümüş hançer sokuyorum Gözlerin nasıl da göz Ellerin nasıl da el Her şiirime mısra, nasıl unuturum seni Birbirine batmış iki iğneydi kalbimiz Aşktı elbet acıtan Dağlar kışımış Yolcum üşümüş O türkünün sözleri geldi gelecek aklıma Yaşlı bir dut ağacı kulağıma fısıldadı; Dağı delmek kolay Ferhat Suyu kim getirecek? Elinde kazmayla kalırsın öyle Bir gün aşk hepinizin Yüzüne tükürecek Ah eski dost Benim yara kardeşim Dalgın çınar ağaçları bizim halimizden anlar Hava güzel sigara yak Çay söyle gelirim yarılanmadan O türküyü beraber söyleyelim Dokunduğun her şey kanıyor şimdi Gözler yaşımış Barış Çelimli |
herkese
ve her şeye rağmen
“seni iyi ki sevdim”
gerek içerden
gerekse dışarıdan bakınca
her sevilenin sevdiğine yansıması gibi
“iyi ki” dediğimiz/diyebileceğimiz birisinin
hikayemize şiir olması
*
sonrası
sönmek bilmeyen bir ateşin başında
kendiliğinden türkü oluyor zaten
sen kül olursun
herkes gül sanır
aşktan geriye kalan kokuyu