Şiir de bir yere kadar
Dile kıymıksa söylenen
Yaşanan kalbe mızrak

Ey düştüğüm kuyular!
Sizlerden daha derin bir türküden çıktım ben,
Şiirim göz göz olmuş dilime dizgin acı,
Nefesime sıvanmış
İsyanımın külleri.

Küfrümü kurutmazdım sesim boğulmasaydı,
Sözümü unuturdum susuşum olmasaydı.

Ekmeğin tuz telaşı soframa sürgün olmuş
Sesimi arıyordum
Dilim kaybolmuş.

Umut da bir yere kadar
Kanadını bir serçeye vermiş atmaca
İkisi de uçamıyor
Kokusunu ardıçla değiştirmiş gül
İkisi de utanıyor.

Çok uyudum sıcak koynunda şiirin
Kovuldukça hayatın yatağından,
Sığınacak ne var ki?
Gün muhbir gece sansar
Orda burda vurulurken çocuklar
Acıyla harmanlandım
Şiir uyandırdı beni sayıklıyorum diye
Oysa alçak ölümlerden
Çocuk ayıklıyorum.

Şiir de bir yere kadar
Söylenir o yere kadar.

Barış Çelimli