Yüzünden UzakYağız atlarla yarıştım hepsi geride kaldı Yetişebilmek için bir salyangoza Evet, bir kumardı ömrüm, Çocukluğum tura gençliğim yazı Dik duramadım Sonra düştüm bir kuyunun dibine Kurtulayım diye kazma verdiler Gülüşüme tuz serpiyor zamanın avuçları Gözlerimin acısını dindiremedim Artık sona geliyoruz sevgilim Sular yorgun akıyor vadilerimiz ıssız Sözümüz sesimizin çukurlarında durgun Yağmur yağsın istiyoruz durup dururken Islanırsak arınırız zannediyoruz Arabalar hızla geçiyor dolmuşlar tıklım tıklım İçimizde son bir bulut ıslanmış yağacak belli Bir tren kalkacak Eskişehir’den Bir daha dönmeyecek Eriyecek raylar ağaçlar kuruyacak Artık sona geliyoruz sevgilim Boş sepetlerin hüznüne çürüyor kiraz Kuruyan çiçek için yas tutuyor kelebek Bir avuç toprağa gizlediğimiz dağlar Yolumuzun üstüne dizilecek Nerde kırılmış bir dal görsek tutunacağız Bir orman daha kül oldu susalım artık Yarısına kadar içilmiş çay soğumuş iki bardak Henüz kırılmamış ama ne önemi var Bir düğme daha kopmuş gömleğimizden Dar geliyor her şey biz büyüdükçe Gökyüzü şu ovalar evimiz odamız eldivenimiz Eskidik yan yana şehirlerde Suları yorduk Artık sona geliyoruz sevgilim. Barış Çelimli |
Kalemin susmasın
________________________________Selamlar