KARANLIK ADAMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın "Hİç kimse yoktur ki,bulunduğu noktaya kendi ayakları ile gelmemiş olsun."
Hz Ömer(RA) Kalın bir perdeden süzülen Gecenin karanlığı içinde Geceden daha kara bir gölge Uyuyor bahtına, Karanlıklar içinde bir adam… Ruhunu besleyen sarı siyah bir engerek Zehri dolaşıyor damarlarına zerkederek Etrafındaki güneş çiçeklerini görmeyerek Ağu ile beslenen bir garip kör adam… Üstüne giymiş iblis kisvesi Ellerinde büyütebildiği sadece diken Başında karanlıklar tacı Nereye gittiğini bilemez halde Bir şaşkın adam Ayakları dolaşık Aklı karışık Serseri bir mayın Yolu karmaşık Boşluğunda yalpalayan Bir adam… Bir örümcek ağında takılı kalmış Beyninin kıvrımları prangalı İyiyi güzeli doğruyu kavrayamaz Kibir denen cenderede sıkışıp kalmış adam Gözleri birer karanlık kuyu İblisin elinden içmiş suyu O ise, Gönlünün karanlık tahtından bakıyor Etrafı tarumar yıkık dökük Kendini viranesinde kral sanıyor Gönlüm hayrette İbretle bakıyor Bir yol tutmuş uçuruma Adım adım yaklaşıyor Sevginin kırıntısı yok Keçeleşmiş yüreğinde Kendini saklıyor Nemrudi benliği içinde Kendine gel diye nasihat ettiğinde Duymuyor,sağır bir adam Duydum ki ; Yalnızlıktan şikâyetçi Karanlık duvarlara kazınmış ismi Kendi var ;yok ruhu cismi Atıyor cehennemine bir od daha Nefsine köle olmuş zavallı adam ESMİZE |