/Ucuz parfüm kokulu kadın
Ben bu şehrin unutulmuş sokağıyım
Dilimin ucunda gönlü kırık bir hikaye taşıyorum

Say ki ben
uykusuzum... sayıklıyorum.../





Ucuz parfüm kokulu kadın
Ben bu şehrin unutulmuş sokağıyım
hani başıboş saatlerde ismini hatırlayıp
adımladığın
Hani asık yüzünü toparlamadan
ellerime basıp cürümlere sarıldığın

ki bastığın yerlerde ne çok el ismi kaldı
gör/sen
şaşırırsın



Ucuz parfüm kokulu kadın
Ben bu şehrin unutulmuş sokağıyım
tenhalarında aşıkların buluştuğu

ki bazısı öpüşür de şahit yazılır adım
ağlarım

Sen buğulu camların ardında
hüzünle bestelenmiş silüetin ile
kurşunî hengamelerde
yapayalnızsın
Mühürlenmiş dudaklarından
imgesi bozuk sessizlikler dökülür koynuma
Geceden hazırlanmışlığımla
pul pul dökülürüm kapının önünde
Zaten bir yüzün yere düştüğünde görürsün
sana iliştirilmiş gözlerimi
bir de sigaranı yüzümde söndürdüğünde

ki tenimde ne çok yara bere izi bıraktın
gör/sen
utanırsın



Ucuz parfüm kokulu kadın
Saçlarından tanırım seni

Örülü olduklarında... kızgınsın
Ciğerlerime batar adımların
Dudaklarımda diş izleri bırakırsın

At kuyruğuysa... işin acele
Göz bebeklerimi söküp gözlerimden
ardına bakmadan uzaklaşırsın

Toplamışsan... yorgunsun
Gün doğumunu bağlamışsın yine gecene
Bakışların cansız düşer zülüflerime

Sere serpe bıraktığında... aşıksın
Zaten ya aşıkken
ya da yağmurda özgür bırakırsın



Ucuz parfüm kokulu kadın
Kırmızı hep yakışır tenine
bir de o askılı
gerdanına çiçek döken yeşil elbise

ki sen geçtikten sonra
bahar bulaşığı kalır gamzelerimde



Ucuz parfüm kokulu kadın
Ben bu şehrin unutulmuş sokağıyım
Düşmediği gün gölgen çatlamış duvarlarıma
sinem harabe olur
Yıkayamaz yüzümü hiç bir yağmur
Yerlere saçılır cümlelerim
elleri ayakları çamur
Sökülür künyem parçalanarak damarlarım

ki kirlenmiş cümlelerimle yüzüne bakamam
kalabalıkların ayakları altına saklanırım



Ucuz parfüm kokulu kadın
Ben bu şehrin unutulmuş sokağıyım
Ellerine tutuşturulan
kuru kalabalık çiçekler yüzünden
farkına var/a/madığın...




Özgür SARAÇ/Râzı
19/09/2009 Denizli