SENDE İMAN ETMİŞİM
Dudaklarımın arasına kısılmış,
Titremsi hüznün kapılarını aralıyorum Gece zulüm kuşanmış karanlığı ile düşse de üzerime Aşkın kadehinden zehri umut diye yudumlayarak, Patikaları umudumun ipine tutunarak çıkıyorum Sabahı görmeyen gecelerin uzayan vakitlerinde Tılsımını kaybetmiş sevdaların üzerine kusuyorum nefretimi Restimi çekmişim âleme a gülüm Ölüm pervasında kıvrana dursun Ben sende yaşamayı sevmişim. Hayatın arkına düşmüşse yüreğim / düşsün Kime ne benim sevdalı yanımdan Sende gülüşlerimi kanatıyorsam kime ne? Sararmış hayatın yaprakları üzerine seriyorum gözlerini Yaşam adabımın ahkâm kesen hücrelerinde Esareti değil, hüznü huzura doluyorum gülüşlerinde Hasretini voltama vurduğum vakitlerin en gücünde Çevirip gözlerimi gökyüzüne Sevdalı yıldızları toka ediyorum saçlarına Sonra, Sonra olabildiğince enginlere uçuyorum düşlerimi Halden bihaber olsan da, idrakin yetmese de sevdama Rüzgârın ıslıklarında fısıldıyorum kulaklarına Sevdamı yıldızların gerdanlığından deviriyorum âleme Cebir meydanlarında ay ayaklarımın altında Ben yıldızların ötesinde gözlerini avuçluyorum Yar... Ölüm bağını boynuma sarsa bile Sende iman etmişim Hakka giden yolumun güzergâhlarını sende çizmiş, Sınırlarımı seninle belirlemişim Şehadetim sen, yolum sen, sonumda sensin. |
keşke ben yazsaydım dedirtecek kadar güzel sizinde takipçiniz olacağım.
Kutluyorum kaleminizi.
Saygılar.