Sabina
Ve adını beynime kazıdığım
Saçlarına örülü güneş avuçlarıma dolarken O en masum bakışlarını sevdim Ürkek bir ceylanın ellerinden tuttar gibi Ellerinden tuttukça büyümesin gözlerin Sabina… Yüreğimde açan mor mavisi Utangaç yüz hatlarında uzanırken zamana Ruhumun derinliğinde çarpıyor kalbin Düşlerin ve yitik hayallerinde can buluyorum Sen bilmezsin sabina İklimlilerin kır güneşinden tutunca Kamaşır gözlerim, sol yanım dansa durur Kelepçeler vurulur lisanıma Birçok şeyi birarada söylemek isterim de Söyleyemem sabina, söyleyemem Gözleri Ahıska, elleri Kırım ve yüreği İstanbul Bakışlarınla ruhuma taşıdığın aşktayım Utanırım sana hayasızca bakmaya Ve korkarım yüreğini ürkütmeye Sabina… Adını mor kuşanmış çiçekten alan Susma… Yüreğime zamansız devrilmeden heyelan Gel birlikte yol alalım bu aşkta… |