Kanatlarımı kopardığın yetmedi mi
gece
göz gözü görmezken
ve yıldız tozları dökülürken
yüzüme
Kibritin kopardığın başı
merhametsiz ellerinde...


Kınından çıkardığın cümlelerini
boğazıma dayayıp
oracıkta boğarken
senli düşlerimi titremeden ellerin
Ben gülümsüyordum
ne çok yakışmıştı tenine
yağmurdan gelinliğin


Kokunu alamadığım gün uyuyamadığım
çok dünü var yüreğimin
ve ağulu tebessümler dolaşırken dudaklarında
yanaklarımda yorulan gözyaşları
kuyruğuna düşer akrebin


Sigara basar gibi dokunurken tenime
özürlü ellerin
parçalanırdı yüreğim bin bir siyaha
ayazında gecenin

Halbuki
sen varsın ki üflendi ruhum
inancıyla sevmiştim…



Gözbebeğine düşen ayın on dördünden
Yağmuru özleyen toprağın rahminden
Saçlarına dokunan rüzgarın ellerinden
daha çok sevmişken cânı

Sen
sunaklarında hayallerimi kurban ettin
Kana susamış gibi bakan gözlerini doyur/a/madı
kestiğin bileklerim



Gamzelerine tutunup hayaller kurarken
kırk düğüm atıyordun iliklerime
tenimin rengini öldürdüğün cümlelerinle

Boynunun kenarını öpmekten vazgeçebilseydim
Kötü bir yazdan daha fazlası
ölmüş çiçek mezarlığı
kalbini
görebilirdim

ki o zaman
matem yazılmazdı kaderime
kapıları kilitleyip gittiğin yerde
ve unutabilirdim düşlerimi toplayıp
geride kalan kırıntılarını
Müptelalığımın sancılarını…







Özgür SARAÇ/Râzı
04/08/2009 Denizli