Yamalı duvarların çelimsiz gövdelerinde
iki parmaklık boşluklar
Mil çekilmiş gözlerinde
hadım edilmiş insanlar... çırılçıplak...
Yalnız
ipin ucunda
yol boyu ağlıyorlar


Acele adımlı aşıklar
kapı eşiklerinde
tabansız ayak izleri yontuyorlar
Gözlerinde kimliği meçhul
çalıntı bakışlarla
benizleri soluk
taşları kemiriyorlar


Semada karanlık kahkahalar
kurşun kalemlerin artığı
Yarısı yenmiş çatılar
Tırnakları kesilmiş
ölü gül mezarlığı


Üstü açık bırakılmış bir koku
musalla taşında boylu boyunca
Alnında kir
cepleri kurşun dolu
ve delik deşik olan
yönünü yitirmiş bakışlar
Saf tutup düşmüş suratlarıyla
veresiye ağıt yakıyorlar
uydurulmuş ninnilerle


Onlarca karaltı insan... uçsuz bucaksız...
Kırık ayaklarında zincir
Gözleri oyulu
Sağa sola çarpıyorlar kırarak aynaları
sanki körebe oyunu


Saçları yolunmuş kalpler
dikenli tellere asılmış düzensiz
kördüğümlerle
Aşkın ırzında yabancı med cezirler
Kokuşmuş bedenleriyle
ömür törpüsünde


Pencere kenarlarının saksı diplerinde
örümcek ağı sürgün bakışlar
İki kadeh rakı cesaretiyle kördüğüm
dillerini boğmuşlar


Kentin en ucunda kurumuş kanıyla
ayaz mezarlık
Kapısı kırık
İçeride
yanmış kanatlarıyla çaresiz
melekler ağlıyorlar
Gözlerinin önünde
çalınmış duvaklarıyla mevsimsiz
gelinler ölüyor
ve güveyden uzak gömülüyorlar




Bir başka kentte
silinmiş duygularıyla habersiz
insanlar gülüyorken...





Özgür SARAÇ/Râzı
14/07/2009