Bin dokuz yüz doksan küsur...
İlk harf düştü defterimin rahmine
Yola düştüm sen görününce...

Zoraki sevdalardan
Yüreğime yamamaya çalıştığım aşklardan
adam olmaya geçiş
gözlerinin önünde...

Tutundum dal diye
uçurumlardan düşerken
ipsiz feryatlarım boşlukta sallanırken
Peşinden dualar
yağmurla
sol yanıma ektiğim...

Rab yüzüme bakmadı
sen gittin...gitmeyi aldın
Ben giden olamadım
bıraktığın yerde beklerken
ve hep adımlarımı göğsüme çaktım
Yusuf’un kuyusunda
Çelimsiz bacaklarımla
on dört bin üç yüz yetmiş yedi satır
adımladım...

Bir bir intihara vuruyordu / kalanlar
gözlerimin önünde
Sigarayla ölmeyi seçtim
yavaş yavaş ve dumanlar içinde
kül tablasının sen köşesinde...

Yitirdim gözlerimin ferini sessizliğimde
Baharlar geçiyordu göğsünden adım adım
sokakların elinde ben ıslak kaldım
Düşlerin de yıldız kümeleri vardı
ellerine değecek kadar yakın
Benim sızma hikayelerim
eteğinde sokak lambalarının...

Kitaplarını toplarken aklın da
erken düşünülmüş yarınlar
ve dilinde acemi durum tespitleri
ne çok bağırdım oysa Yakma kendini... Yakma kendini...
Gece elleriyle boğuyordu sesimi
Aşk değil sevgi değil
aceleyle düşülmüş nottu seninki
Attığın imza tedirgin
ki bilirim
nefessiz kalır dayanamaz
göz bebeklerin...

Zararına satışlarla sattım yüreğimi
veresiye türkülere
melankolik nöbetlerde
Sıkılmış dişlerimden bir bir döküldüm
kapının eşiğine
Sunturlu küfürler yapıştı dilime
gidip gidip bağladım hepsini
yalnızlığın demirden ensesine...

Saatin içinde kıldan saniyeler
çile müdavimi
bağımlı isminin hecelerine
1.2.3...........................23.24
akrep sensizliği doğurur günlerce
sancıları bulaşmış el ve yüzüme
Kaç bayram geçti
büyümedi içimde yetim
muhtıraların gölgesinde...

Senin teninde beyaz vardı
karaya çalan
Ellerinde yetim sevda
hor görülmüş
düşmüş
kirpiklerinden
Gidişinin ertesi
resimlerde yüzüm asık ben
Betimsiz
dudaklarımda açmayan tebessümler
yolunu kaybetmiş...



Özgür SARAÇ/Râzı