yaşamak neydi
bir halk yanarken susmak mıydı,
kendi korkularımıza sarılıp
ekranlardan dua etmek mi?
yoksa içimizde bir yer,
yavaşça insanlığını mı kaybediyordu her gün?

yaşamak neydi,
bir kalbe dokunmak isteyip
her defasında bir yaraya dokunmak mıydı?
belki de biz,
sevgiyi ararken kendimizi yorduk en çok
bir başkasında ısınmak istedik
ama her seferinde biraz daha üşüdük.

yaşamak neydi,
bir evin duvarlarında yankılanan sessizlik mi,
taksitlerle ödenen bir gençlik mi?
biz, zamanı maaş bordrosuna sığdıran
yorgun gölgeler gibiyiz artık.
biraz umut, biraz borç,
ve çokça eksilmiş sabırla yaşıyoruz.

yaşamak neydi,
gözyaşını kaderle süsleyip
sabır taşını avuçlarında kırmak mıydı?
Tanrı’ya dayanamıyorum! diyememek,
ama her gece içinden sessizce haykırmak mıydı?

yaşamak neydi,
belki teslim olmaktı;
bütün yükleri Yaradan’a bırakıp
"artık yeter" diyebilmek kalbine.
ama biz,
kendi içimizde bile sığınacak yer bulamıyoruz.

yaşamak neydi,
bir yanımız açlıkla sınanırken,
diğer yanımız fazlalıkla boğuluyorsa,
nerede adalet, nerede merhamet?
yardımlaşmak,
şimdi sadece cümlelerin süsü artık.

yaşamak neydi,
bir gecelik unutuşlara sığınmak mı,
yoksa vicdanın aynasında
kendi yüzünden utanmak mıydı?
"sevdim" diyerek kendini avutmak,
suskun bir çığlıkla yaşamak mıydı aşk?

yaşamak neydi,
farklı olana bakıp "sen benden değilsin" demek mi?
oysa hepimiz aynı toprağın
aynı sabrından doğmadık mı?
belki de yaşam,
birbirimizi yargılarken kaybettiğimiz şeydir.

yaşamak buysa eğer,
biz yaşamadık.
sadece dayandık biraz.
ve adını "hayat" koyduk bu uzun bekleyişin.