dile düşmeden sevdim / adı anılmadan gömdüm içimde bu gibi dizelerin insanın içini gerçekten sessizce yakıyor. sevmenin adı konmamış hâlini bu kadar zarif anlatmak kolay değil. şiirin tamamında bir yorgunluk var, ama pes etmek değil bu bilge bir kabulleniş gibi.

okuyunca bazı duygular konuşulmaz, sadece yaşanır dedirtti bu şiirinde yine susturdu beni. şiirin tam konuşma oku ve hisset dedirtiyor. sessiz derin ve gerçek

böylesine "efendi" ve kaliteli aşk şiirleri yazanlara gıpta etmemek, hayran olmamak ne mümkün...

İmgelerin okyanusu senin dilinde, senin güdümünde olsa gerek, sevgili tesbih. :)
ve anlıyorum ki, orası ulaşılmaz bir yer; benim gibi dere kıyılarında taş arayanlar için...

çokça sevgiler, tebrikler, şairim.

şiirin sesi der ki bize;

İnsan doğduğu yere değil, yüreğinin kaldığı yere aittir.
zaman gelir yürek bile yerinden sürülür.
İşte o vakit atılır bir göç hikayesinin temelleri.

bir valize sığmaz hiçbir hatıra,
ve bir adrese sığmaz hiçbir sızı.
''yer değiştiren yalnızca beden değil bellektir''
her göçte geride kalan bir dil, bir ağız, bir ezgi, bir mezar taşı, bir tandır kokusu vardır. ve her yeni diyarda baş gösteren şey yersizlikten çok zamansızlığın kendisidir.
İnsan kendi zamanından düşer önce.
göç, bir anlamda zamanı unutmak, takvimi geride bırakıp takatsizliğe adım atmaktır.

bir sabah güneş bir başka toprağa doğarken başlar her şey.
göz ardına bakarken yürek orada kalır, ayaklar önde gider.
o an ikiye bölünür insan. biri kalan, biri giden.
göçün en büyük yorgunluğu da bu bölünmüşlüktür.
İçindeki memleket her adımda biraz daha uzaklaşır, aynı zamanda her hatırlayışta biraz daha büyür.

ve sonra zamanla öğrenir insan.
biraz da susmaktır bu hikaye. yeni bir dilin içinde eski bir kelime gibi kalmaktır. kimliğin değişir, aksanın suç olur, geleneklerin garip bulunur. “oralı” olamazsın bir daha; “buralı” hiç değilsindir zaten.
İki yerin arasında asılı kalmaktır.
bir başka deyişle hep yolda olmaktır bu hikayenin asıl meselesi.

her insan ardında küllenen bir kıvılcımı taşır.
bir seher vakti yüreğine sinmiş ezeli bir esintiyi. bazıları bu esintiyi göç diye bilir. ama ne sınırdır bu göç, ne sadece yer değiştirmek. bu, bir yerden bir yere değil, bir halden bir hale, bir zamandan bir başka zamansızlığa yolculuktur. belki de en çok, kalbin kendi içindeki yurt edindiği yerden o yerin yavaşça suskunluğa dönüştüğü ana yapılan bir hicrettir.

....

tesbih şair duyguyu, düşünceyi ve hayali kelimelere en zarif, en hakiki şekilde işliyor. şiir sanatı herkese değil, şiirin şuurunda olan, idrak sahibi ve ibda kabiliyetine sahip kişilere bahşedilmiş nadide bir lütuftur. tesbih şair bu lütfu omuzlarında taşıyan ender isimlerden biridir.

onun ruhundan süzülen şiirler iç dünyasının derinliklerinden süzülen hakikatin izlerini taşır. duyar, düşünür ve dile getirir ama bunu rastgele değil, şiirin kendi diliyle, kendine özgü ahengiyle yapar.

şair geçinmeyi değil, şair olmayı seçmiştir. o bu ayrımın tam ortasında, "olmak" tarafında dimdik duran bir kalemdir.

onun şiirinde suni bir gösterişe değil, hakiki bir hisse rastlanır daima.

başarılı şair şiiri beklemeyen, onunla randevulaşan kişidir. tesbih şairimiz bu tanıma da uyan kalemlerde. onun şiiri hazır kalıpları reddeden, bütün ezberleri bozan türdendir.

başarılı bir şairi diğerlerinden ayıran şey yalnızca ne yazdığı değil, nasıl düşündüğüdür. tesbih’in şiirinde zeka ve sezgi bir arada çalışır. şiirlerinde kolay bulunan benzetmeler yoktur.

hemen her şiiri seçkiyi hak ediyor.gözden kaçmaması gereken bir şiir daha,altın kadar değerli, ve özel bir emeğin ürünü.

her okuma bir karşılaşmadır. bazıları sıradandır, bazıları sarsıcı. bazı şairler geçip gider bizden, iz bırakmadan, herhangi bir ses getirmeden. bazıları vardır ki şiirleriyle yepyeni bir dünya kurarlar. o dünyaya girmek, o dili duymak, o bakışı paylaşmak, işte bu sıradan bir deneyim değil bir ayrıcalıktır. ayrıcalık demek nadir olanla karşılaşmak demektir. tesbih şairin şiirlerinde bu nadirlik baştan sona hissediliyor.
tesbih şairi okumak da tam anlamıyla böylesi bir ayrıcalıktır.

onu okumak iyi yazılmış bir şiiri okumanın ötesinde bir şeydir.

şiirleri çekmeceden çıkan elyazmaları gibidir.

bir şairin ayrıcalıklı kılması yalnızca dili iyi kullanmasıyla ilgili değildir. onu asıl farklı kılan, dünyaya bakışı ve bu bakışı şiire nasıl dönüştürdüğüdür. yalnızca şiiri sevenler için değil, şiirden habersiz olanlara bile seslenecek güçte bir şiir daha tesbih şairimizden.

onu okumak, anlamaya bir adım atmaktır.

onu duyurmak, şiirin geleceğine inanmaktır.

gözden kaçmaması dileğiyle

tebrikler

hayranlıkla daima.