Taşınır Durur
Dikensizdir elbet gençlik gülleri
Sanır ebedidir kavak yelleri Bir zaman gelir ki gönül selleri Gözyaşı olur da boşanır durur Ne itibar, ne aşk, ne varlık hırsı Dolunun görünür o demler tersi Sonbahar gelince yüreğin örsü Gam, keder vurdukça aşınır durur Akıl, göz, azalar hepsi bir şaşar Tatlı sözler bile ok olur düşer Her bir hayal gibi ömür de geçer Ukdeler sinede eşinir durur Secdeye vardıkça kırışık alnı Gelir göz önüne kısacık filmi Bastona yaslayıp ak sakalını Kişi günahları düşünür durur Son kapıyı yavaş, yavaş aralar Yaşanılmış ne var ise sıralar Kabuk tutmuş, unutulmuş yaralar Ahuzar deşer de kaşınır durur Üç beş aya ev efradı alışır Toprak, taşı parsel parsel bölüşür On metre bez ile soğuk teneşir Oradan oraya taşınır durur |
Nerede o benim, gençliğim dersin
Sonra da zamana sitem edersin
Biriken anılar, yaşanır durur......................Aşık Lüzumsuz
Merhaba değerli dost
Güzel bir eser daha okuduk, değerli kaleminizden yalansız ve riyaız
Gönlüne, ömrüne bereket
Şiirle kal, sevgiyle kal, dostça kal ve de hoşça kal