Var Gönül
Çağırsa da mazi toprak damlara
O rüzgar göğsüme sert gelir bugün İç çeksem de bazı eski demlere Uzak her tartıda yurt gelir bugün Ahuzar dediğin bir andır, geçer Gün senin değil ki, elinden uçar Kervan ağırlaşıp, kalınca naçar Kısacık bir düşe dönmek var gönül Kar basınca sinendeki dağları Yâda sırt dönünce gençlik çağları Bir de kuşatırsa hasret ağları Yuvasız bir kuşa dönmek var gönül Gün gelir, hanende baykuş ötünce Vasatlar cümleye öğüt katınca Demedim mi menfaatler bitince Kenarda bir taşa dönmek var gönül Sanma bu esinti hep böyle vurur Kadim dallar bile son yelle kurur Yalnızlık karşına geçer oturur Yüzünü bir kışa dönmek var gönül Yazmaz da adamın ömür yediği Her giden bir yerden açar gediği Korkutmaz ödleğin ölüm dediği Akılsız bir başa dönmek var gönül |