Keşkeler
Sönüktür, nemlidir batı akşamı
Camları yumruklar ruhsuz katreler Hiçlikten ileri boşluk evhamı Zerrece umudu yıkar, tekmeler Gözümden ırakta tüten bacalar Gönlümü acaba neden ısıtır Kabuslar elinde terli geceler Yalnızlık habire katran uzatır Geçmeyen saatler, bıkkın bakışlar Titreyen elleri sudan korkarken Aynaya yansıyan yıprak nakışlar Kirpikten aşağı damla sarkarken Hasretlik düğümdür günün başında Bacaklar, yollara zorla vurulur Sılanın suları çağlar içimde Ne bente tutulur ne de yorulur Keşkeler sinemi yarıp durmayın Sıkışıp kaldığım beton kümeste Mazi ve nedamet yüze vurmayın Ne bir bende bu dert, ne de herkeste |