Duvarlar
El, ayak çekilir, kesilir sesler
Sorgular yaşayan, arar manayı İşte o an seyreder kimsesizler İçleri titreten, kara semayı Saatler akarken sessiz ve yavaş En masumu köhne sayfalar açmak Fayda vermez ne uyku, ne bir tas aş Kolay mı sanırsın maziden kaçmak Her gece gibi son, fecre ulaşır Bir buruk his kalır ta baştan uca Çağlayan düşünce dile bulaşır Söyle dur, yüreği yer içten içe Yatağa düşerse bitap bedenin Tüylerin mıh gibi çakılır durur Buz kesen vücudu ne bir örtenin Ne ezandan gayrı kaldıran olur Yıkılsın istersin, ruhsuz duvarlar Ne bende sabır var, ne günüm kaldı Yapışan her adım, seni azarlar Ne affa eriştin, ne vakit doldu |