Sana ben tuz derim, dilim ballanır
.
en görünmez olandan gelip aleni olana bakmazım bilsen kaç zamandır Adem leri sorgular, kendi sorguma katılmazim Ah anam! kucağında rahmetinle ninnilenen hani çocuklar vardı uykusu süt damlası yanağı gonca, teni güvercin beyazı göğün suna’sina daldı bu can kimbilir orada kaç zaman kaldı sana ben yar derim, dilim yaralanır ufalanır, doğranır canım ki zaten kum kadarım aslolan neydi, çok bildik unuttuğumuz kolayından geçtiğimizi olmazlarla takasladık Ah anam! körpesi idik zamanın, daha çok vardı büyümeye nazlı nazlı gezindiğimiz çocukluğun bitiverdi sokakları sana ben kuş derim, göğenir kanatların cesur kurşunlara atlar da, bir kuru taşa gelir heba olur canın . |