Açmadan soldurdular, benim gonca gülümü
Sevda dehlizlerin de, akıttım göz selimi
Leyla karası gözler, aydınlatmaz yolumu
Şehir viran, ben viran, zından gibi karanlık.............Aşık Lüzumsuz

Şiire merhaba, güne merhaba
Bir ışık arayan dosta merhaba
Kutladım yazan kalemini ve eserini
Şiirle kal, dostça kal ve de hoşça kal

Gözlerin terk edilmiş bir şehir gibi karanlık,
Ben ayın karanlık yüzüyüm,kimsenin göremediği.
Sen; geceyi dağıtırken parmak uçlarınla,
Bir yıldız düşer ellerine masumca.

Şiir, aşkın ve özlemin derinliklerine dalmış bir kişinin iç dünyasını anlatıyor. “Gözlerin terk edilmiş bir şehir gibi karanlık” ifadesiyle, sevgilinin gözlerindeki ışığın kaybolduğunu ve bu durumun şairi nasıl etkilediğini vurguluyor. Şair kendini “ayın karanlık yüzü” olarak tanımlayarak, genellikle görünmeyen ve anlaşılmayan duygularını bize anlatıyor.
Şair, kendini ve yaşadığı duyguları derinlemesine ifade ederken, doğanın ve iç dünyanın imgelerini ustaca kullanıyor. Hasret, hüzün, aşk ve kayıp gibi evrensel temalar, şiirin her satırında hissediliyor.
İlhamın bol olsun sevgi saygı ve selamlarımla kalın sağlıcakla...

Çok samimi buldum şiirinizi, tebrikler, selamlar beyefendi.