Umay ana söyleni****durdu sonunda hayıt ağacının eski yaprakları üzerinde küllü sulardan çıkmış bir patiska beyazlığı aşrı kadınlar soluğunda dağ sakızı kiminin kenger köküyle çıbarmış ellerinde tek kalmış düğmelerden bir kaçı çürük otların kokusu yankılanan kurşun sesleri ve dizlerinin kabuğu kiminin eskimiş teninde çocukluğuna sarıldı göğsündeki davulu çalan sessizlik bir çuvalı boşalttı olduğu yere ıslak ve ıssız dağ kaldı kimi olgun yemişler koptu ve yuvarlandı su arkına kadar ardına bakmayanları gözetledi kimi izleri sildi geriye doğru yürürken belinde taşıdı çer çöp, kuş yemi , emek nereye varılsa tüttü dumanı alevi sinmiş dişiliğin yanı yanına düşman belledi kimi kimi kesti rüzgârını, saçını ördü bulundu kimi, açlıktan kıvranırken ikibüklüm memesinden süt sağdı, içirdi kimi peşindeydiler ~ |
Bizdik asırlar öncesindrn yitirildik
Her derde derman melhemdik
Diktik ama ruhumuz hep eyik
Hep kabulendik
Günaydın şiir
Tebrikler
Larmina tarafından 29.2.2024 14:26:17 zamanında düzenlenmiştir.