keşiş dağlarından sökülen
ince görebilmek için uzak
yaklaştıkça kabalık

kırılsın istemedik
uluorta uzuvlar
yontular keskiler gözlerden ırak
dağılıyor denize dökülen mavilik

mermer ağlar örüldü
yolunmuş kuşların göğüne
gümüş saplanmış sesin şarkısı sustu

aramızdaki uzaklık kadar sır tuttu denizi
çiçek koklamış rüzgarla bezedi onu
koştu koştu kan ter içinde
tuttu omzunu kime yetişse yürüdükleri
üzerindeki kazak söküldükçe
düğümlü
sevdiği havalara bağışladı serçe konmuş kulak ardını

dışarıda karartmadan çıkmış çocuklar
dokununca yan yatacak gemi
bitirdim ağzından akan özsuyu
artık kanamaya hazır, bulutların çarpıştığı gecem
altın göz yaşıyla dağlıyorsa meryemi

eski bir harita göstermiyor
geçtiğim nehirin aslında çöl olduğunu

girince ölü buldum yaşadığım her kenti


~