HARŞENA’NIN KIZIYIM
Dilimden savruluyor çırılçıplak bir dize
Kızarıyor arından bir anda kelimeler Halimi sunmak için gerek var mıdır söze Göresim geldi diye içimde kuzu meler Ruhumdaki bu sesi hapsederek susturun Haykırmazsam ölürüm yapmayın biraz durun. Hasatsız toprakları yakıp kavuran bendim Bulutların suyunu saklayıp mendilime Bir hazan mevsiminde yelle savuran bendim Paslı kilit vuruldu engel koyup dilime Dikin sarp yamaçlara bu şiir heykelini İhtiyaç duyan herkes tutuversin elini. Şımarık dizeleri çıkarın defterimden Neşesini saçacak görülecek her yana Nefretleri akıtın alnımdaki terimden Sevgi imgesi saçın ellerimle cihana Cüretkâr adımlarla doldurun her boşluğu Cümleler anlatamaz duyduğum sarhoşluğu. Asırlardan süzüldüm Şirin’iyim Ferhat’ın Necati’nin Mihri’si semaver buharında İsyan eden kızıyım sarayda safahatın Alevlenip tutuştum hayatın baharında Sesimiz yankılanır Harşena’nın yüzünde Çınlarız gökyüzünde her hazan gündüzünde. Gönlümün kıpırtısı saçlarımda esmişti Buluttan çiy düşmüştü kuruyan dudağıma Yağmur giyinen şehir nefesimi kesmişti Bir buse kondurmuştu serçeler yanağıma Anlamak kolay değil yaşamak gerek bunu Sevgiyle uğurlayın bu şiir yolcusunu. |
Sağlık, huzur, bereket içerisinde bir yaşam dilerim size ve sevdiklerinize, ailenize
En derin selam ve saygılarımla efendim.