Yitik - 137
“Ayşedudu, Ayşedudum çok haklısın
sen; sen hâlâ benim “ilk göz ağrım”sın seni düşünmediğim bir günüm olmadı inan ki; o günden bu güne sensiz bir anım geçmedi, rüyamda tek seni, hep seni gördüm, senli hülyalarla geçti ömrüm gözümü senli sabahlara açtım sevdanı adam gibi yaşadım ben hiç sensiz olmadım, olamadım hiçbir zaman kaybetmedim umudumu ömrümce tek sevdiğim sendin Ayşedudu…. . ben hâlâ “müfettişler geldiği”ndeki gibi aynı sıraya oturduğun o çocuğum.. hâlâ müfettişler gelecek de hani sen okula geleceksin diye bekliyorum ben hep orda, hâlâ hep o çocuk kaldım olmadı başka dileğim, başka muradım gönlümün daima hülyasını kurduğu her zaman tek düşüm sendin Ayşedudu…. . hasretindeydim ömrümce, güzelliğin değildi ne beni sevip-sevmediğin, umurumda ne kiminle evli olduğun beni hiç ilgilendirmedi ne de başka şey derdinde oldum asla dualarım hep mutluluğuna, sıhhat ve afiyetineydi ben senli dualarda dileklerdeydim daima bilmedim nerede kimin karısı, kaç çocuğu oldu kendisi de bende hep o çocuktu! Ayşedudu…. . beni affet, benimki kıymetini bilmemek değildi; çaresizlik, elinden bir şey gelmemekti. zavallılık, kader ya da alnımızın yazısı, sanma! elimden gelecek tek bir şey vardı kendim de nihayet o evde bir sığıntıydım takdir-i İlahi, duadan başka şey yapamadım çaresizlikler içinde; bitirdim ortaokulu ben de henüz daha çocuktum Ayşedudu…. . biliyor musun o iki mektubu hâlâ saklıyorum, hâlâ okur, öper ağlarım ne yapabilirdim hâlâ el üstünde kalan bir ortaokul çocuğuydum ne elimde avcumda bir şey ne bir işim, ne gelirim çaresizliğin ne olduğunu o yaşta anladım ana-babasız, kardeşsiz oluşumu çok acı yaşadım ne yaparsam yapayım, sana yanlış olurdu, kimsesizdim, çaresizdim, çaresiz Ayşedudu…. . |
*** YİTİK -137 *** Şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...