Çiftçi ( 19 )
-19-
adam; bilgişlik taslamaya devam etti bu sefer “-yarım dokdur … candan, yarım hoca dinden-imandan eder” derler değil mi çocuklar” ben hariş bütün sınıf canla-başla bağıralak “evveeettt” dediler.. …….. “-sen de okuyacaksın tamam mı ibrahim” “yok” deme şansım var sanki “tamam” dedim mezburen “-pekii(yi) baban ne iş yapar ibrahim” hele şükür, dedim içimden gene bende bir ciddiyet bir vakar bir azamet bir gurullanma, bir şişinme işde dün ö(ğ)retmenimin ö(ğ)retdiği o can alıcı nokdaya ğeldik n(ih)ayet (onu bilmeycek ne var canım); emme dadını çıkarayın de(ğil) mi gene her soruya yapdığım gibi sözde girizgahı tekralladım efelendim üsdelik bende bir vakarı, bir azameti ğörme “-kimin benim mi” dedim gene ! adam üşenmedi “hı hımm” dedi üşenmedi gene .. “en eyi bildiğim şey ö(ğ)retmenim dün ö(ğ)retti ya çok şükür, bin şükür..” ..!*”? de (hhh)! o mübarek; taha demin dilimin ucundaydı da (hhh)! hay anası (hhhooouuuuuuuffffff)!.. neydi o meret çi(f)t sürmek deği(l) ö(ğ)retmencezim gara tahdanın horasına okardan aşşa kaşlar tefa yazdıydı penpesi, yeşili beyazı, mavısı cepdelinen gösdertdiydi neydi o nalet evet, hayır, ibrahim, hayriye c’yinen mi başlayodu s’yinen mi yonusa f’miydi f’yinen mi o gahrolası t’de varıdı o şeyi hatırlayamadım gatliken” “ııı eee üüü iim.” ı ıhh “yan gözümünen” ö(ğ)retmene baktım gözler çelerik , pertlek, kaşlar çatık baş sağa-sola, sallanıyor dudaklar büzük, yumruklar sıkılmış.. öyke şiddeti, hıncı böyük hay o soruları da bilmez olaydım da bö(y)le iki sahat da ayakda beklemeyeydiim bak hiş bişi bilmeyenner evel-evelden okula ğelmeyenner ıpıra(ha)t oturup duruyoru en fazla “sıra dayağı” onu her halukarda yecez zatin olacağ o ğadak ter sırtımdan boşandı gan beynimden fışgırcak galbim yüre(ği)m durdu duracak neydi yau o meret cepdel.. ceviz.. cezve cırt firenk, firenk, forsa, fesliken sürahi ülöküs, sandelle merdimen, eldiven “elcek” derdik eskiden büyük gan dolaşımı, seccade, daban-kelle urup, çözgü, direzi, halı eğridemir-doğrudemir gülecen imelek, atkı, özlem imine, ı ıhh o değil be neyidin o nalet . ileşber neyidin ne demeğ idin dilimin ucunda da dilimden duda(ği)ma gelmeyoru bittürlü hayret bi zahmet bin azamet ! ö(ğ)retmen,…. dudaklarını büzmüş, kaşlarını çatmış, gara tahdada yok bi iz sanki neye silersiniz çevreden ufak bi desdek aradım malesef bi yardım mardım yok! herkeş idam mangasının hedefiymişcesine perişaaann, ölgün, yılgın.. (neydi o nalet olası) umut yok.. yok neydi o anasını… *”! kimsede bi gaynaşma bilgişlik taslama “bak İbirem bile bilemedi ben biliyorun” horazlanması yok hay ben de bilmeden gedeydim neydi o aklıma bi türlü ğetiremedim . aklıma “ileşberden” başka hiş bir şey gelmeyo gardaş varısa da yoğusa da “ileşber” yok gardaşım başga bişi yoook şey ettimin gafası durdu adam bekleyoru ? “-yavrum baban yok mu” “-kimin benim mi” “-…… hı hı” “-vaaar” var da? … “-peki baban bir iş yapmıyor mu” .. “-ba b b aaam ……..” yapmaz olur mu şimdi kahvededir bütün bobalar gibi de “-kahvede” desem kahveci sanacak ya da “bobam gumar oynayyo” demiş olcan … “dağdan odun keser” desem, ormanı mı kesiyor diyecek adamın başına bela ya dama dıkarsa” .. “nadas eder deseeem “nadas nedir” diyecek işin gücün yoksa anlat gari sabanı, boyunduruğu övendireyi opsayı hobusu, dö(v)letin men ettiğini öküzlerin ne yediğini, boksağı, küspeyi, burçak, fink gırmasını, geçen senenin anızını, sulak daban tarlaların nadas yerine fink, kelek ekildiğini bizim öyle bi(r) tarlamız olmadığını taha doğrusu hiş tarlamız olmadığını, Haçca Ebem ıramatlı olmuş vahtın behrinde anam “emer ğalmış” emme Hacı Dedem vermemiş anamın sehimini ondan ötürü bobam onnara ğarşı baya gayfeirengi evel evelden bayramlarda bile ğetmezdi bizim evden Hacallara bağyramlaşmaya benden başga ! tavık, eşşek, geçi goyun zati hakgetire “bobalı o(ğ)lanın malı maşatının olmaca(ğı)nı” dedemin tarlalarına ortakçı olduğumuzu taha do(ğ)rusu ortakçı olacağımızı ooof off, neyidi o meret öküz güder desem “çoban desene” diyecek .. köyde her zaman her iş yapılıyor da “ileşber” demek yasak odunculuk değil, nadascılık değil, çobancılık değil gayfacılık deği(l) neyidi bu! anasını … avradını ezzatını yedi cetdini esfer-i safirisini .………. |