Öyle Değil mi?
Düşünmek bu kadar acı verebilir mi bir insana? Veriyor işte!
Şimdi ağlamak en ucuzundan bitmişliğin seyrinde. Alamadığın nefesi vermek istercesine girdabında yalnızlığın Ne yana baksan hiçliğin sinmiş gözlerindeki çaresizliğe. Artık ölmelerin vaktidir, en yoksulundan zamanın ayazında Ya da ihtimaldir ki kabullenip içinde yanan ateşin yalazında. Düşünmek nasıl acı verirse insana, aklın uçsuz bucaksız otağında Boğulmak, yokluğunda biriktirdiğin karanlıkların tam ortasında. Ah düşünmek O’nu! Gönlün labirentlerinde çıkmazların sonsuzluğu Kapana sıkışmış fare misali amansız acılar içinde beklemek sonunu. Olmayacağını bildiğin sabahlar hayal edip doğacak güneşin hatırına Vurup zincirlere aklını kalan son bir ümitle dindirmek suskunluğunu. Yanlış seçimler Olmaz tercihler Dönüm noktalarında hayatın makus talihsizlikler Ya da kader bağlamında söylenenler, söylenemeyenler. Düşünmek bu saatten sonra sadece acı veriyor, değil mi? Yitik yılların ağırlığı yüreğinde Ne sevmeler kaldı ne sevilmeler Ne düşler var artık ne ümitler Hissetmek maziyi canını yakıyor, değil mi? Bunca insanın sevip mutlu olduğu şu dünyada Uykuya hasret geceler Yetim kalan gözler Söylenemeyen sözler Geldikçe aklına gücüne gidiyor, değil mi? Sen de hakkettiğin kadarsın. Kabul et, Bomboş bir defterin son sayfasında son satırsın. Yaşamaya cesaret edemediklerinle Son nokta konacak ve en nihayet kapanacaksın. Öyle değil mi? |
*** Öyle Değil mi? *** Şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...