Yitik - 93
“-herkeşleri aşıtladınca da, ay aba;
dizimin dibine ğeldi gula(ğı)mın dibine sokuldu da meselemenin taa en can damarından can havliynen “-gellabaa” dedi “gellaba” deyeleg sordu inanma(zsı)n hurdan gakıp hura ğetmek nasib-olmasın get aman çoluk-çocu(ğu)muz var Irapbım kimseciklere böyle yazmasın Okarda Allah var! gıybet saymasın, töbe bin kere töbe günah yazmasın ?! gı abam, sana nası(l) annada(yı)n ilk gözağrısıymış Anşadudu’dan “..” “-Anşadudu …? baya bildiğiniz “Guma” “…” “-Anşadudu.. yaşıyor mu; Anşadudu? nerede nasıl, çoluk-çocuğu, durumu” coabımı beklemeden ardı-ardına hep kesik-kesik iki de bi yutgundu dokansan a(ğ)layacağdı valla, gözleri dolu-dolu gözlerimin içine içine bakıyorudu . “eyi” “..” “eyi” dedim “ne deyen” “…” “eyi şükür” “çok şükür” dedim.. “….” “-çoğ eyi, çookk” “…” “-görsen” “?” “-çoğ eyi, ıra(ha)tı beyde yok” “-çok şükür Allahım” diye gözyaşlarına boğuldu hışgıra, hışgıra uğundu ğaldı sanısın Allahın “sabi sübyan” bi çocuğu meğerem bek se(v)erimişimiş ya hâlâ da zevdalıymışımış Anşadudu’ya” neçe sonura; “-boşver hinci bunnarı” “geşdi-ğetdi unut getsin senin de çoluk-çocun var” dedim.. tesella uçu, neydeyin abam.. ne deyeyin yolları ayrılmış getmiş-varmış ne zevdası . “-höyl(e) annac-annaca ğelip bille başımızda(hı) sıkıntıdan gonuşamadık ki, çoluk-çocu(ğu) duyar file gücenir belki öyle ya! ne de ossa gadın gısmı tabi aman neneyeyin, a(ğ)rısız başıma dert etmeyeyin” . “-çoluk-çocuk nası(l), torunnar file gelin-hanım nası? eyiler mi? i(n)san onu da getirme(z) mi” dedim ne-deyeyin, şaşdım neytçe(ği)mi (..) “-hay demeden gedeydim dee, deyemez olaydım, gı bu bi gahırlandı kine çoluk-çocuğu uçurmuş eyi kötü de gelip-getmez, görüşmezlerimiş, torunnarını file hiş görmemişimiş şe(hi)r yerinin ürüsümü de bi hoş oluyoru ne selam, ne ali(y)kim selam neyeyse! va! o nee? ne eş! ne dos(t) öyle olur muu? adetinizde çıksın imi va; o ne? ağladı, gaderine nalet okudu . neler yaşamış meğer neler-neler… “hu” deyemedim ağzımı açıp da tek bildiği öte dünnedekiler bi(r) de varısa da yoğusa da Anşadudu da Anşadudu bilmen o ğara-ğuru garadamak, çikin şeyde ne bulduydu . “olmayo” dedi “buradakınnarın üsdüne” geldiğinden file hanımın habarı-mabarı yoğumuş ki bi gamyona ıras gelmiş zaba(hı)n zeherinde binivimiş şöfer malline ha(y)dii elinde bi(r) bazar ekme(ği)yne a(ğ)şamınan çıkdı ğeldi bilmezeye ayakları çekdi ğeldi nere ğetdiğini fehminde de(ğil) ne dediğini ne etdiğini biliyo(r)du varısa da yoğusa da Anşadudu . |