Yitik - 92
bazar derne(ği) ğün ö(ğ)lenden sonura
mezerligden e(vi)mize Alla(h)a ısmarladığa geldi Yitik Ismayıl kimbili(r) kim getirdiydi Hecazdan halal hoş olsun gaktım-dutdum Köselerin kırık gulplu tavaynan gayfa gavırıvidim, oldu-olalı iri çeker İrbem emminin gayfa değirmeni, ocaktahı közde bişirdim bi filcan “keyfe keder” hanı “kimse kimsenin nasibini yeyemezimiş” deller zati olmuşu olca(ğı) bi ğulpu ğırık filcan üfüre üfüre işdi keyfi yerine ğeldi . “bi filcan gayfanın kırk yıl hatırı varımış” do(ğ)ru.. bekledi.. ha deyinşe sunup da içemedi bakdı durdu, aklına ne ğeldiyse yutgundu, dudukdu, gözleri dolu “-taa çocukluğumdaki anamın közde pişirdiği kara kahve kokusu bu!” dedi tabi çocuktum, Aşağı Tırtardan Gebizce ğeldiydi de adam tiryaki imiş, anam köpüğünü fincana aldı birkaç defa daha köze sürdü cezveyi o kahve kokusunu ilk defa hissediyorum böyle önceleri kangal dikeninden, nohuttan ederlerdi bazılarının cezvesi fincanı yedeğindeydi . dova ede ede bi ğaldı yazzıg.. içimin ya(ğ)ları erirdi şe(hi)r yerinde Ismayılın gönnünü kim edecek gavırıp tezecik “közde gayfa”yı kim bişirivicek de! onu decedim.. Ismayıl bizim düğünü bile biliyoru benden eyi biliyoru gı!, taha dünümüş gibi neler neler annadıyo cümlenin çoşklarına hiş unutmamın ay bacım, hiş bi başga derdin yog muydu? o annatdıkçana başım döndü, bi tühaf oldum valla eskikinner aklımıza gelse ya işden gayıtdan bide herkeşin bildiğini nerde kiminen gonuşcan hincikinnere de halden dertden annadamayoru ki Ismayıl da “ne varısa esginkinnerde varımış..” dedi . sor Ismayıla aklına ne geli(r)se, olmuşu gelmişi-geşmişi kırk elli sene eveliyi, nassı yaşadıyoru her birini adamlar-garılar öte dünnaya göşmemişler gibi görsen neler neler annatdı durdu, esgilerden kendim bile unutmuş geşmişiyin başımıza gelennerden ölenden galandan, anamdan bobamdan, esgiler ne gözelimiş.. Ismayıla annaddıracan höyle zabbaha ğadak dinnecen .. |