bazar derne(ği) ğün ö(ğ)lenden sonura
mezerligden e(vi)mize
Alla(h)a ısmarladığa geldi Yitik Ismayıl
kimbili(r) kim getirdiydi Hecazdan
halal hoş olsun gaktım-dutdum
Köselerin kırık gulplu tavaynan
gayfa gavırıvidim,
oldu-olalı iri çeker İrbem emminin gayfa değirmeni,
ocaktahı közde bişirdim
bi filcan “keyfe keder”
hanı “kimse kimsenin nasibini yeyemezimiş” deller
zati olmuşu olca(ğı) bi ğulpu ğırık filcan
üfüre üfüre işdi
keyfi yerine ğeldi
.
“bi filcan gayfanın kırk yıl hatırı varımış” do(ğ)ru..
bekledi.. ha deyinşe sunup da içemedi bakdı durdu,
aklına ne ğeldiyse yutgundu, dudukdu, gözleri dolu
“-taa çocukluğumdaki anamın közde pişirdiği
kara kahve kokusu bu!” dedi
tabi çocuktum, Aşağı Tırtardan Gebizce ğeldiydi de
adam tiryaki imiş, anam köpüğünü fincana aldı
birkaç defa daha köze sürdü cezveyi
o kahve kokusunu ilk defa hissediyorum böyle
önceleri kangal dikeninden, nohuttan ederlerdi
bazılarının cezvesi fincanı yedeğindeydi
.
dova ede ede bi ğaldı yazzıg.. içimin ya(ğ)ları erirdi
şe(hi)r yerinde Ismayılın gönnünü kim edecek
gavırıp tezecik “közde gayfa”yı kim bişirivicek
de! onu decedim.. Ismayıl bizim düğünü bile biliyoru
benden eyi biliyoru gı!, taha dünümüş gibi
neler neler annadıyo cümlenin çoşklarına
hiş unutmamın ay bacım, hiş bi başga derdin yog muydu?
o annatdıkçana başım döndü, bi tühaf oldum valla
eskikinner aklımıza gelse ya işden gayıtdan
bide herkeşin bildiğini nerde kiminen gonuşcan
hincikinnere de halden dertden annadamayoru ki
Ismayıl da “ne varısa esginkinnerde varımış..” dedi
.
sor Ismayıla aklına ne geli(r)se, olmuşu gelmişi-geşmişi
kırk elli sene eveliyi, nassı yaşadıyoru her birini
adamlar-garılar öte dünnaya göşmemişler gibi
görsen neler neler annatdı durdu, esgilerden
kendim bile unutmuş geşmişiyin başımıza gelennerden
ölenden galandan, anamdan bobamdan,
esgiler ne gözelimiş.. Ismayıla annaddıracan
höyle zabbaha ğadak dinnecen
..