Yitik - 94ellehem yeni garıynan da bek eyi değilleriki “kimse kimsenin umurunda deği(l)” deye acızlandı “ha varsın, ha yoksun şe(hi)r yerinde” bi tek “Anşadudu”ydu onun marağı, derdi … bi acıdım kı, hemide nası? vah! Ismayılım vah! hinci el(im)den ne ğeli, adamca(ğı)za ne deyen, “vara Allaha ısmarladığa gelmeseydi” dedim içimden Ismayıl hala o deli çocuğudu, maşşallah-subanallah . “yan gelip yatıyo” sanıyoz, uzakdakınnarı ay bacım ne bileyin görmediğimizden-bilmediğimizden “herkeş yerinde sağ”, “halından memnin neneyen” kırk yıl geşmiş “garının adını mı çıkarcan” gardaşıımm . sarıldı elimi öptü, halallık isdedi, hankımız böyüğüz bilmen valla ben de “ben senin elini öpcedim ay bizim o(ğ)lan” dedim de “sen başda böyüksün önemli deği(l)” dedi “hoşçakalın” dedi emme gönnü yoğudu getmeye, vallaha billaha . melil melil bakıyoru, baya bildiğin mahana arayodu hani çıksa da biri “getme” dese deye gözümüzün içine içine yalvarırcasına bakıyodu “yollaman” deye caymaya can atıyoru, aklımıza gelse ye, ha ben ne yapayın(m) halı, halaa gözümün öğünden getmeyoru ay bacııım.. ** |