İntihar iplikleriazalan elma ağaçları güz söylencesi ben biraz evde yokluğun geriye kalanı... yalnızlığın kar gözüyle öyle günlere mekik dokudu sis sarılmalar eksildi bahar soneli usanışın çıplak saati ben biraz kendime göç buluşmanın yeryüzü payı.. bir siyah ki gözlerimin mavisine ağaçta yaprak düşecek ölüm ömrümden büzülen kuşlar çözülecek hakedilmiş kıyıların deniz pileli yüzüne/ yüzüm ki bulup kaybettiğim apansız ayaklanma ıssızlığın doruklarında solgun duraklar titrek tül aydınlığı ayaklarım rüzgar gövdesınde dikenli hüzün zamanın kendine küçülen ırmağı ölsem çok sussam az gecenin ebruli yakasında intihar iplikleri bana bir söz doğur kırılırsa durduğum yere ayna bir çocuk çığlığı basar sandalyeleri ağzımda gül kırılır ... |
Yorum yapan kıymetli şair arkadaşlarıma kucak dolusu mavilerle...
Teşekkür ederim