Havalı kuşlardağılmış parçalardan kabuk bağlayan gölgelerden unutarak geçilen duraklardan .... yorgun akşamların ay kanatan sesiyle susuyorum geceyi kelimelerin kılıç ağzında uyuyor kuytu mevsimler aşka üflediğim şiirlerin yırtık uçurtmasında ırmağa karşı çocukluğum tanıdık bir çanla bulut vuruyorum camlara ruhumda karanlık imkan duvarlar ve gölgeler çıplak acının özgürlük sırması hayallerin doğduğu zamansız çöl boşluklara eklenen kapılarda havalı kuşlar sızan her yolun oluklu tekrarlarında delice su kabına sığmaz günler Ey benim sevincimin soğuyan yıldızı rüzgarın çamurlu yelesinde onarılmaz şehirler ve soluğuma terkedilmiş kokuların ıslık çiçekleri üzerimde mor menekşeli yalnızlığın örtüsü gizemli hüznün öpülesi uzaklığında dudaklarıma dokunmalar çukurlu ağaç tuzlu bir resim gibi içindeyim dalgaların karanlığın ışığıyla uyandırılan aynada gözlerim uzunca yol yürüyorum .... |
Tütsü yakılmış, kelime kelime koklatılmış yine .
İçine çekenin direğini sallayıp duruyor.
Derinliği alabildiğine genişliyor.Tendeki özlem battıkça yüreğe, yürek çalkalanıyor, kırık bir sal içinde sallanıp duruyor..
Sanki hiç beklenmemiş o duraklarda.
Düzinesi dağıldıkça dağılmış akşamların..
Bir koyu karanlığın girdabında bölüşülmüş ay ışığı.
Kanadıkça yanıyor.
Koca bir kanardağ kütlesine dönüşüyor.
Mavilerde kaybolup gitmiş türküler.
El değmemiş uçurtmalar ufallanıp gitmiş çocukluk masalarının içinde.
Semboller zenginliğinden asla ödün vermiyor bu sayfada. Aynasında gülümsemeyi bekleyen bir gökyüzü siması, çimlenen bir yeryüzü tarlası, tane tane zikir çeken çiçeklerin yalnızlığı, bir özgürlük fermanının çan sesleri yansımaları var.
Sözler ritmiyle ıslak bir tangoya tutuşturuyor dilin köpüğünü.
Düş bahçelerinde tenhalar çoğalıp gidiyor.
Bütünlük finale kadar hiç sarsmıyor insanı.
Özlemek, koca bir boşluğun şiirsel eziyeti,
Bir yol hilâyesi
Özlemek bir yangın müptelası.
Söylesene şiirdaşım..
Kuşlar niye bu kadar havalı?
Tebrikle ve
Tebessümle.
-Ramazan Boran tarafından 8/18/2022 9:52:06 PM zamanında düzenlenmiştir.