Onunla aynıdır bizim yaşımız.
Dünyaya ilk gelen biz idik sevda.
Bazen tükenmeyen sayısız yokuş,
Bazen de uçsuz bir düz idik sevda.

Bağbanın gülünü deriş sebebi,
Aşığın seraplar görüş sebebi,
Yusuf’un zindana giriş sebebi,
Züleyha’da sönmez köz idik sevda.

Kim bilir kaç gönlü ihtiyar ettik?
Kim bilir kaç gönlü bahtiyar ettik?
Kimini köleyken şehriyar ettik.
Ferman ne bilmeyen öz idik sevda.

Yetmedi saatler biz vardık diye.
Gönüllere dolduk ve sardık diye.
Goncalar misali sarardık diye,
Velhasıl her mevsim güz idik sevda.

Kâh şarkı, kâh Türkü, kâh bir saz olduk.
Kâh aşkı anlatan bir avaz olduk.
Şiirlerde mısra, kalpte haz olduk.
Şairin dilinde söz idik sevda.

Mesut’um Kerem’i biz kül eyledik.
Kays’a Mecnun dedik biz del’eyledik.
Çölleri, dağları biz yol eyledik.
Her zaman yürekte giz idik sevda.

Mesut ALTUNKAYNAK