Nağme yazdım yare sırlı adıyla,
Kaşlarını çatmış ağrıma gitti.
Süsledim gönderdim kuş kanadıyla,
Alır almaz yırtmış ağrıma gitti.

Bekledim yolunu tabi bilmeden.
Havadisi geldi zarfı gelmeden.
Aktı gözüm seli daha silmeden.
Kalbini karartmış ağrıma gitti.

Sözümüz var idi ölene kadar.
Talih yüzümüze gülene kadar.
Meğer benden haber alana kadar,
Sevdasını satmış ağrıma gitti.

Şu coşkun dereler sırdaşım oldu.
Kurt, kuş, börtü böcek yoldaşım oldu.
Ferhat, Tahir, Kerem hâldaşım oldu.
Mecnun’la bir tutmuş ağrıma gitti.

Bunca vefasızlık neyin uğruna?
Benden sonra kimi bastı bağrına?
Gönül sen bir çare derken ağrına,
Her geçen gün artmış ağrıma gitti.

Mesut’um hanemi harabe etti.
Canda saklı narı şu cana yetti.
Bugün, yarın derken ömür de bitti.
Gayrı güneş batmış ağrıma gitti.

Mesut ALTUNKAYNAK