Ardından karışırdı rüzgarlara,
Ağlayışlarım.
Yaprağın ansızın uzaklaştığı,
Dalların hışırdamadığı,
Aklımın almadığı vakitlerine kalırdım,
Yalnızlıklarının...
Rüzgar, azabına katlanır,
Yağmurlar seyrelirdi sanki.
Göğün altı...
Ya da üstü...
Değildi göçüme engel.
Manasızlığındı belki tüm veralarım,
Ve yüküm tuzak.
Ahdin yolculuğundayım oysa,
Bata çıka...
Belki anlamda,
Belki ahında...
Bitmek bilmeyen yanışlara prangalıyım,
Adım adım yaklaştığım uzaklığına.
Olsunlu istemiyorum artık cümleleri...
Kelimelerim girmesin karşında,
Hizaya...
Harflerim söylerken adını heyecanlansın tek.
Hafif bir melodram havasında.
Ve...
Bir kar küresi olsun sahne.
Üzerinde kırmızı bir manto,
Bürünsün her sallanışında beyazlara alem.
Karışsın ardından rüzgarlara isterse yine,
Ağlayışlarım.
Kalayım,
Yine de istersen sen,
Aklımın almadığı vakitlerine...
Yalnızlıklarının.
Kalayım dilersen,
Öylece...
Hiç bitmemecesine.