Dokunurdu tellerine mızrap
Dokunurdu tellerine mızrap...
Bir vaktin sömürülüşüne şahit olurken... Cümle alem cenderesinde, Soğuğun hissizliğine kalmış bir cam kırılganlığında. Yalnız... Ve çerağsız. Ferine küsmüş her bir damlanın kayboluşu, Belki aksin ihaneti, Ya da... Tutunamayan kelimelerin garabetiydi hep... Kimliğime iliştirilen. Bunca diye başlayan yaşamlardı oysa... Tökezlediğim her tümsek... Sebebine her uzaklaştığım andı yığıntılarım, Git gide aklıma viran zorbalıkların dayanılmazlıkları. Acı... Keder... Ateş... Ve... Cehennem. Dokunurdu tellerine mızrap... Bir ömrün hebaya iteklenişine şahit olurken... Dokunurdu belki, Bilmeden... Lakin... Çerağından mahrum... Çerağından bihaber... |