35
Yorum
93
Beğeni
0,0
Puan
2149
Okunma
Düşmüş Ay’la yan yana, kuru ağacın gölgesi
Su pırıl pırıl, ayna
Suda taş daireleri ard arda
Boş bir sopa elinde,
dengede durduramıyor
Taşların, kesilmiş kavakların, çamurların arasından
Belirsiz yöne doğru
Durup bakıyorum, hemen kararacak hava
Daha kararacak insanlarla duvarlar
İnanmıyorum, böyle sürüp gidecek karanlık
Ay’ın güleç yüzünde yüzüm
Sabah her gün değişiyor
Akşam kalır mı ondan aşağı
Aşağıları aşmış küme küme yıldızlar
Yerini bulmuş gökyüzündeler
Ay’ın doğurduğu, güneşin beslediği
Elleri yumulu taze söğütler
Ay’ı germekten caysın
Gölgesinde yeni doğmuş kuzular..
03. 03. 1977 / Nazik Gülünay
Şiirimi güne değer bulan Edebiyat Defteri seçici kuruluna çok teşekkürler..