kahve gözlerin
körpe bir güneşin revnaklığında
alıp götürür beni benden o delişmen kahve gözlerin adını her andığım da sökün eder gülüşlerin her an geçer önümden hayalin bakarken sana cephesi’nden ağanları çoğalır gökyüzünün yengi’ye durur tüm evren soneler hep sana yazılır flörtöz bakışlar çevrilir sana düşersin tüm masumluğunla kıyılarına akdeniz’in aydınlatırsın afaklarda süzülen gemileri tüm gemiler sana durur vurursun bakışlarını söner fırkateynleri gemilerin irşa’da uzar gider sana tutkunluğum kahve gözlerine aklım takılır ardına sürülen maviler yollarımı aydınlatır direnir içimdeki deli rüzgar sevdamız içrelerimize yazılır yine alır beni benden kahve gözlerin Hülya Çelik |