Kafesruhum kafesteki kuş ellerim çürümüş bir demet çiçek kanatır dilimi yalanlar diyemem kendime sabret elbet bu acılar bir gün bitecek oysa gidebilmeliydim ama ne zaman kaçırdım yolun çıkışını da düştüm bu bilinmeze paslanmış da olsa bir tabela olması gerekirdi -eminim- belli ki o da benim gibi yolunu şaşırıp kayboldu bu karanlık ormanda farkındayım hayli zaman geçti üzerimizden ve ben koynuna sokulamayacak kadar çok kirlettim düşleri sonunda titrek bir heves kaldı sadece içimde onu da uykusuz gecelerimde tüketip bitiririm yakında evet çürümüş bir elmayım ben sen içimi kemirip duran o zalim kurt bakma sana öyle seslendiğime içten içe biliyordum güdüsel bir mecburiyeti yerine getirmek için sokmuştum seni hayatıma bu yüzden üzülme dedim sana usulca yumacağım bu sefer gözlerimi dilim de temizlenmiş olacak tüm edepsiz küfürlerden sebebi tükenmek olsa da bu halimin mutluyum inan huzursuzluğu silecek çünkü bu tükeniş nihayet gözlerimden y... |
Ne çok melankoli... seçkin müzik ve fotoğrafın da etkisi elbette.
Oldukça sürrealist bir duyguya kapılmaktı...
Zekice kurguladığınız eserinizi kutlarım.
Çokça saygılar selamla.