2
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
159
Okunma
Ey sonsuz boşluk, sesimi duyar mısın?
Dalgalar gibi yayılır sözlerim,
Bir yankı döner mi bilinmez ama
Yine de sana fısıldarım derinlerden.
Gecenin koynunda parlayan yıldızlar,
Zamanın sessiz nefesinde kaybolur,
Ve ben, küçücük bir zerre,
Sana uzanırım sonsuzluğun eşiğinden.
Var mı orada bir dinleyen?
Bir gölge, bir soluk, bir iz?
Yoksa yalnızca kendi sesim mi
Dolaşıp duran evrenin kıvrımlarında?
Sonsuzluk, adını anmak bile tuhaf,
Ne başlangıcın var ne de sonun,
Ve ben, bir anlık kıvılcım,
Sana şiir yazıyorum, hiçliğin içinde.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz