Bu şehre veda edip gittiğin günden beri
Ne gülden bir eser var ne de şeyda bülbülden
Yıllar geçti aradan yüreğim yangın yeri
Ne közden eser kaldı ne arta kalan külden

Güneş küskün duruyor bulutların ardında
Yaprak yellere esir dallar kendi derdinde
Turnalar çoktan göçtü ceylan sürgün yurdunda
Ne arayıp soran var ne de anlayan halden

Zaman değişti şimdi devran dönmüyor artık
Kalem kaşın çatılmış gül yüzün hala asık
Her gönülde bir köz var yürekler dünden yanık
Seyredip duruyorum bir şey gelmiyor elden

Gülün büyüsü bitti savruldu elden ele
Rakkaseler dönmüyor kulak veren yok zile
Boş kadehe benziyor elimde solgun lale
Ne bende keyif kaldı ne anlayan var dilden

Ne gelen var ne giden umut başka bahara
Gönül bir daha düştü, bitmeyen intizara
Dostluklar bir bir yitti rağbet şimdi ağyara
Çoktan baykuş tünedi uçmak bilmiyor daldan

İbrahim Taşdemir