SaçaklarUçurum kenarlarında bir bir şenlenirken yorgun suyun inatçı gövdesi insanlar sığmıyor takvimden çembere yılgın sevinçlerin yanağından akıyor bahar ölüyor dışarıda yaprak sakatlayıp günleri imreniyorum özlemleri gurbet türküsünde yüzümde gölgeli hayat Su yorgun şehir gözlü ışıklar altında deli sessizliğin avuçlarında kan çanağı akşamlar.. ve büyümekte olan ağrılar uzun boylu döşekte duyulmuyor seslerin fanusunda at koşturan düşlerin ay ışığı iniltisi yol ezgin ayak yol yamalı bohça birinin kolu diğerinde kıyamet sel aşınıyor saçakların gülümseyen dalları gün odaların buğu camı gün kaldırım sahnesi bir kuyu alfabesine açtım ruhumun köz yatağını İçimin gümüşten oyaları kıyı yaşların parmakucu keşfedilmemiş aynaların güzelliğinde uykusu ağır kuşlar kırılmamış dünya’m Ve henüz kırılmamışken dünya sessiz çığlığın kar saçaklı diline yer ve gök aşkına ..... |
Yüce gönlünüze gönül dolusu tebrikler.
Gül yüreğinize gül koklu sevgilerimle...