dil iklimiesmer yağmurun buharlaşan düşü dal uzantısıyla titrediğinde uyku atları su içirir yaprağa.. özlemlerin sel ç/abası karanlık aydınlığın iğdesini yankılarken gökyüzüne bırakılmış çocuk ellerimin su kanatlı ışığı böyle baharlı rüzgar kavrar sesimi.. sözcüklerin ağzında yaşam kıyıları sıvar güneşle doğurur gül bir damla yaşıyla kendini sessizliğin kavrulan avuçlarında uçurum güzelliği gece belleğinde üzüm asmalarıyla kanat çırpar ay’a yılgısında uslu hiçlik tedirğin eder korkunun parmaklarını.. Olsun toprağın yüzünde soyalım ağaçları ve karanlık öylesine sıcakken asalım dil iklimlerini ağzında bilyeleriyle yolculuğa.. orada bir yerde göç kat kat hazırlar çıplak ayaklarımı taşa... ..... |
Su gibi akıp gitmiş kaleminizden. Harikaydı...
Yürek sesinize gönülden tebrikler. Sevgiyle...