hiçliğin t/adıgecenin bir yerinde yalnızlık saatleri beni kendine çalan gövdesinde vaktin çiy taneleri sallanırken kaçmam daha buz tutan karanlıkların çığlık gölgelerine halka halka eklendiğinde hayallere gelgitleri uyuyan yosun beynime... içime doldu dağ düşlerinde öfkeli serinlik takıldı ayaklarım yaşlı ağaçların intihar yankılarına saymadım kaç gün oldu ay teninde öldüğüm gövdemde sabahın parçaları kesik kesik döküyorum kuşkulu yaprakları baharların üzerine esrarlı anıların küçük darbeleri kabuk bağlarken eğilerek öpüyorum yaşamı en soğuk yerinde hiçliğin t/adını gece sorgularında ezberliyorum dilimin tutukluluğuna buluta gizli günler değiyor geçiyor perde perde kalabalık duydukça fısıltılarını kulağımda çıkmıyor kuşların da sesi varlığıma yakın izleri.. keskin bakışlarda heykel duyguların kara masallarını andıkça sustu beni bırakan kentler mısralarımda... neyin ateşi dudaklarıma değen tuz beyaz beyaz adımları her yerimde unutulmuş eyvah aydınlık duaları toprağın fırtına öncesi selamlaştık yine gamzelerim sessizce güldü sinsice aldanışların iç duvarları kızgın bir çölle dans ederken hazırlıksız yakalandığım suskunluğun şakağında ölüyor çatılar eteğimde rengi yıldızların oysa kayarken Annemin avuçlarında yüzüm dönmek için gitmiştim kendime ...... |
“...onu kırmış olmalı yaşamında birisi.
dinledikçe susması, düşündükçe susması...
tek başına iki kişi olmuş kendisiyle gölgesi,
heykelini yontuyor yalnızlığın ustası.”
Bazen
Bizi, bizden iyi anliyor ustalar
Ve
Çok iyi anlatıyorlar.
Sevgili Ö.Asaf'ın yukarıdaki satırları tam manası ile efsane
Ben sevdim bu dizeleri
Umarım sizde seversiniz
Saygı ve sevgiyle