sessizliğe soyunmuş şehrin gözlerine asılı tüm şarkılar
aşkı anlatan yüzleri vardı ay ışığına sarmalanan günlerin
rüzgar savrukluğu parçalarda buldum beyaz ölümü
içinde denizler vardı
denizlerin anlattığı siyah masallar da
yüklü yalnızlık
göçe işlenen
nakış...




dalgın gözlü adamlardan doğan kadınlar
iyi günlerime üşüdü gecenin tipisinde
karanlığa saplanmış acının zincirinde suskun
içimden dışarıya akan sesler
korkarım gördüğüm her düşten
-yüreğim başka ülke-



sabah uyanmalarıma bağırır güz kuşları



ahh Anne
avucunda sevinçle büyüyen çiçekleri öpemeden saçlarım
nice ayrılıkların hüznüne bindi dağılan gemiler
biliyorum vuruldu saksılarda orkideler
ahh günah koktu mora boyalı şehir
delirdi başını koyan sevdalar
hiç ölmeyen kederlerde

sessizliği dinleyen ormanda
nasıl ağrıdır bu

duvarlara anlatıyorum bulutları
başımda dili lal sürgün
oynaşırken gölgelerle
düşüncem ağ örüyor
isleniyor beyazlar
bak
yeni yetme bir tomurcuğun kalbinden
yine ölüm yürüyor

çekiyorum cımbızla şehrin uzayan sakallarını

ahh
benim mürekkebim
fırtına kamaşığı gözlerin
parlayan ışığı..











.....