gecenin çengi gözlerine günah
efsunlu ayazla azaltırken kızgın kumları
yürür kızılın avuçlarına yeniden doğmalar
har uçurumun salkım kanatlarında
erkenci yokuşlar
güler mi çatılara
güneşi..






kırılgan ateşin yüzünü suya eğen kelimeler
ruhun göçebe çadırlarıyla
nehirler ürkütür sustuklarıma
sonra
öğütler biçilir
yalnız bir varlığın mum
tepelerine..
o tepeler ki uçurtmalı
sayıklar çocukları küllenmiş masalların
ten rengine.
siyahımsı dağdan çağ çöker
şu çığ zamanların kıstırıldığı
ninnilere..
ya da öyle gelir bana
en olmadık yere yelpazesi açılırken
derin suların..




Kuş lekeli dorukların sabahına
ayna tutar rüzgar
bazı geceler uzun sürer
yanık fısıltılara uzaklığı yıldızlar
yalnızlık.
yıldızlar parlar/
ay geçer/
ve bazı mevsimler kollarıma taşar/
büklüm büklüm yazgı
bulut kalınlığınca yüzüme b/akar
yağmurla birlikte
içimin karanlığına herkes
susar..



aklım almaz
azalarak çoğalmışlığın
birkaç kişiliğini.
yarınlar yeni baharlar doğursa
çıksa sokaklara nil sessizliğinde yollar
dirilir gemiler..
ki,
bazı geceler uzun sürer
kaybolur gölgeler içinde mürekkep
iyi kullanılan satırlarla
dönen kilit..


...