Yusuf'un Düştüğü Kuyuyum
Hüznüm Yakup kokuyor,
düşlerimde zeytin dağı çiçekleri. Portakal renkli çiçekler, Dilime değiyor binyıllık susuş. dudaklarım med oluyor, Cezir gömü oluyor mabedin karanlığında. Elifi elifine meal ediyor beni, mabedin siyah gülleri. Ben Yusuf’un düştüğü kuyuyum, suskun, sessiz, nefessiz ve ketum. Yeremya’nın çığlığı, Zekeriyya’nın kesilen boynu İsa’nın kuzusu. Mahrecim kanıyor, ses tellerim kopuyor. Kudüs, beni benden doğuruyor annem oluyor. Orhan Kanza |