Başkabakışımın şiir çizgisinde seni öteler gözlerim içimde dünyayı saran aman çoğaltır eksilen insanı tepeye kadar yükselir yaktığım ateşin dumanı dağılsın isterim her eve közler elimden gelen bu deyip kenara çekilmeyen insanlar esintileri her mevsim çiçek açtıran çiçeğe konmadan geçemez arı güne imzasını atanlar takılanlar güç engeline en masum hakları olan isteklerde bir sözle yerde sürüklenenler ofun da bir zamanı vardır kim bilir nasıl geçmesin ki kendi çemberinden insan bir avuç suda boğulacakken hava alacağı pencereye muhtaç kırmak isterken zincirlerini ayağındaki prangaların aç gözlerini bak sabah olmak üzere elinden ç’alınanlar göğe dikmiş başını yeri süpürürken emekçi bakışın yukarıda büyüyen başka ay başka başkalarının çıkış kapısı kimler yükselir kimlerin eteğinden 10. 10. 2020 / Nazik Gülünay |
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...