Yüzümegüneş sürdüm yüzüme umutlar yaptım çıkılmaz sokaklardan geçilmez yazısını çıkardım arkadaki kentin duvarından geçilsin istedim yalın ayak bile ülkemin her yanına yalnız kendini bırakıp başka insanlara da yol açan kişilerin yüreğiyle yürüdüm hep dar merdivenleri çıkmak telaşıyla döküldü eteğimdeki ilerle taşları hedefe odaklandı bakışım yüzü hep güneşli çocukların rüyasına kattım hıçkırıkları yamalı olsun idi varsın giysilerim su akan çeşmeye odaklandı beni yöneten ilkeler suya aktım sen başlattın belkide yüzüme ayna tutarak gözünü kırpmadan güneşe bakmayı aldırmadan eski ayakkabı ile küflü gidişlere dur dedin dur bu yolun sonunda kaldır, güneşin perdesini!.. 13. 10. 2020 / Nazik Gülünay |
Güzel Şiirinden ötürü
Can-ı Gönülden kutlar
Tebrik ederim.
Yüce Rabbim
Nice Güzel Eserler yazdırmayı nasip etsin.
Selamlar Sevgiler.