* Gecelerin karanlığı korkulu *
* Üşürüm her akşam üstü *
* Karanlık gölgeler sarar sokakları *
* Yalnızlıklar kemirir içimi burgu burgu *
* Savrulur duygularım her yana *
* Hoyrat bir rüzgar eser tüm hızıyla *
* Alıp götürür duygularımı
* Nedendir bilmem*

Yaprakları dökülmüş umut ağacının altında
Sonbahar’a şarkılar söylüyorum
Mazimin mutluluklarında düşlere yatıp
Kendimi arıyorum

Kuşlar göçüyor, güneşin yaktığı bir ülkeye
Ötüşlerinde ayrılığın çığlığı ile
Bir kadın yüreğinden vuruluyor
Bir çocuk karanlıklara uğurlanıyor
Salıncaklar boş sallanıyor umutsuzluğa

Sokaklarda yalnızlığımla el ele dolaşırken
Tüm bulutları kirpiklerime yükleyip
Evime götürüyorum akşamları
Islanmasın diye dallarda tüneyen kuşlar
Oysa içimdeki şarkılara küskün yüreğim
Hangi masalları anlatacak ki çocuklara
Bilmiyorum... anlatamıyorum dersleri

İşte mevsim değişti yağıyor saçaklara
Yine sonbahar dolacak her mevsimime
Akşamlara sığmayan yalnızlığımı
Ela bir gözün kirpiklerine bağlayacağım
Gözlerimden hatıralar geçiyor yine
Sussun yağmurlar, dinsin ıstırabım
Ağlamayacağım

Günay Koçak

24.11. 2024