Bir şiir vardı hani
unuttuğun bir şiir vardı hani kitap arasında
görmedin nasıl büyüdü kol saldı çiçek açtı ne baharlar ne kışlar gördü, sarardı dondu nasıl bir yoldu yürüdüğün şiiri arkana aldığın, unuttuğun ara sıra gördükçe anımsadığın o rengini soldurduğun sokakta ben de unuttum başlığı neydi ne anlatırdı içeriği ama bir gül yaprağı vardı üstünde kurusa da rengini soldurmadığım bilirim ama aşktı başlığı, sonu bakışı kaldı aklımda hep, duruşu adımımı etkileyen yılları kapsayan duygu seli nerde rastlarım yine, bilmem hangi şiir kitabında güler yüzüme yılları sürüyerek eteklerime acaba o gül duruyor mu yerinde senin durmadığın belli o hiç çekinmediğimiz resimde bir sürü karanlık geceler ay yansımaz yüzüme.. 05. 02. 2024 / Nazik Gülünay |